கோவையில் பிரபல கல்லூரி ஒன்றில் நடந்த காம்பஸ் இண்டர்வியு க்கு தோழி ஒருவருடன் சென்றிருந்தேன். அன்று அங்கு நடந்த இண்டர்வியு-ல் நான் கலந்து கொள்ள விரும்பவில்லை. காரணம், அந்த கல்லூரியில் குவிந்திருந்த மாணவியர் கூட்டம். கத்திரிக்காய், முருங்கைக்காய், வாழைபழம், சாத்துக்குடி market போன்ற பல விதமான ரகங்களை அங்கே காண முடிந்தது. அடடடா........ என்ன ஒரு அறுபுதமான காட்சி.... சிறப்பாக பொழுதை கழித்து விடலாம் என்று எண்ணி அந்த பிகுறேஸ் இருக்குற பக்கம் சென்றேன்.. அதற்குள் கழுகுக்கு மூக்கு வேர்தாற்போல், எனது கைபேசியில் அழைப்பு விடுத்தாள் தோழி. என்னவென்று கேட்டதற்கு, மறுமுனையில்.. "எனோட லேப்டாப் எடுத்துட்டு போடா.. அதுல கொஞ்சம் நோட்ஸ் இருக்கு.. அதா படிச்சுட்டு வந்து ஒழுங்க இபோ இண்டர்வியு அட்டென்ட் பண்ணு. மவனே அங்க எவளையாவது பாத்து பல்ல கெஞ்சிட்டு இருக்காத. புரிஞ்சுதா." என்று முடித்தவள் தனது இண்டர்வியு க்கு தயார் ஆனாள்.
சரி இவளவு தூரம் சொல்றாங்களே, படிச்சுட்டு பொய் கண்டிப்பா வேலை வாங்கிரனும் ன்னு, அவளிடம் சென்று லேப்டாப் ஐ வாங்கி வந்து ஒரு சிறிது தூரத்தில் இருக்கும் குட்டி சுவரு ஒன்றில் அமர்ந்தேன். கண்டிப்பாக இந்த வேலை வாங்கிட வேண்டும் என்ற முழு வீச்சில் அந்த லேப்டாப் ஐ திறந்தேன்.......
சரி இவளவு தூரம் சொல்றாங்களே, படிச்சுட்டு பொய் கண்டிப்பா வேலை வாங்கிரனும் ன்னு, அவளிடம் சென்று லேப்டாப் ஐ வாங்கி வந்து ஒரு சிறிது தூரத்தில் இருக்கும் குட்டி சுவரு ஒன்றில் அமர்ந்தேன். கண்டிப்பாக இந்த வேலை வாங்கிட வேண்டும் என்ற முழு வீச்சில் அந்த லேப்டாப் ஐ திறந்தேன்.......
திறந்தேன்.....
திறந்தேன்....
மறுபடியும் திறந்தேன்.....
அந்த கருமம் புடிச்ச லேப்டாப் க்கு எதோ லாக் இருக்கு என்று அறிந்து, அந்த லாக் ஐ தேட ஆரம்பித்தேன்.
மணி 1.00
தேடி கொண்டிருக்கிறேன்..
மணி 2.45
தேடிகொண்டே இருக்கிறேன்...
மணி 3.00
இண்டர்வியு முடித்து விட்டு தோழி வந்து நின்றாள்..
"டேய் நாதாரி, உன்ன என்ன டா சொனேன். இன்னும் நீ படிக்கவே இல்லையா?
அங்கே எலாம் முடிஞ்சுது டா.."
கடுங்கோபத்துடன் கொந்தளித்து எழுந்த நான், போடி பக்கி பயலே.. இந்த லேப்டாப் தொறக்கவே மாட்டேன்குது..... என்று ஆரம்பித்து ஒரு 10 நிமிடம் நல்லா திட்டி விட்டேன்.
"அட அறிவு கெட்ட முண்டம்.. இவ்ளோ நேரம் நீ நோண்டிட்டு இருந்தது எனோட லேப்டாப் கவர் டா.."
????????????
